Wiedźmin 3: Dziki Gon GOTY XBOXOne POL Używana

W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon ponownie wcielamy się w znanego z wcześniejszych odsłon wiedźmina. Główna oś fabularna obraca się wokół kilku oddzielnych wątków. Wśród nich znalazło się poszukiwanie utraconej miłości Geralta oraz inwazja Nilfgaardu na Królestwa Północy. Spróbujemy też powstrzymać tytułowy Dziki Gon, prześladujący wiedźmina zarówno w powieściach, jak i obecny w pierwszej i w nikłym stopniu w drugiej części serii. Wszystkie te główne zadania oferują filmową jakość opowiadanej historii, z rozgałęzionymi ścieżkami wydarzeń, imponującymi scenkami przerywnikowymi i starannie wyreżyserowanymi sekwencjami.
Co ciekawe, możemy porzucić część wątków, trzeba będzie jednak liczyć się z wynikającymi z tego faktu różnymi konsekwencjami. Poza głównymi opowieściami dostępne jest także zatrzęsienie misji pobocznych, które w sumie starczają na ponad sto godzin zabawy. Autorzy zadbali o dużą różnorodność wyzwań. W trakcie przygód będziemy eksplorowali m.in. jaskinie, prastare ruiny i tętniące życiem wioski. Zapolujemy na potwory dla zysku oraz specjalnych nagród. Pojawią się również zadania oparte na dochodzeniach. Biały Wilk może też oddać się rozgrywce w karcianego Gwinta, który jest odrębną grą w grze.
Zgodnie z tradycją serii, trzeci Wiedźmin oferuje sporą swobodę rozwoju postaci, a fabuła jest mocno rozgałęziona, tak aby umożliwić graczom dokonywanie różnych wyborów. Jednocześnie wirtualny świat jest w dużym stopniu dynamiczny. Przykładowo, niektóre nasze akcje sprawią, że opuszczona przez wieśniaków osada znów się zaludni po wytępieniu bandytów lub potworów. Gra posiada świat o otwartej strukturze, który jest czterdziestokrotnie bardziej rozległy niż ten w Wiedźminie 2. Nowy silnik (REDengine 3) został zaprojektowany tak, aby cały czas ładował dane w tle, co prawie pozwoliło uniknąć ekranów wczytywania – zobaczymy je podczas podróży do większych hubów lub mniejszych lokacji (Kaer Morhen, wyspy Skellige, Biały Sad i zamek w Wyzimie). Przemieszczanie się ułatwia opcja jazdy na koniu oraz szybka podróż. Przy dobrym rumaku dotarcie z jednego końca mapy na drugi zajmuje około 15 minut. Spore zmiany zaszły w systemie walki. Kompletnie przebudowano sztuczną inteligencję przeciwników. Geralt otrzymał 96 animacji wykorzystywanych w starciach, podczas gdy w drugiej części miał ich jedynie 20. Gracze mogą wreszcie przerywać atak w jego trakcie oraz blokować ciosy i wykonywać uniki, nawet gdy zabraknie im kondycji, choć nie są one wtedy tak skuteczne. Nowy system kamery dba o zapewnienie czytelnej perspektywy podczas starć. Nie zabrakło walk z bossami (m.in. z lodowym gigantem), ale nie są one tym razem oskryptowane. Mocno przebudowano również system znaków. Każdy z pięciu ma główny oraz alternatywne sposoby działania. Przykładowo, używając znaku Igni drugiego typu z ręki Geralta bucha ogień ciągły, a w przypadku znaku Ydren postawiona na ziemi pułapka nie tylko spowalnia wszystkich przebywających w niej nieprzyjaciół, ale dodatkowo zadaje im obrażenia. Podczas starć wykorzystujemy w dużym stopniu otoczenie, np. możemy telekinetycznie uderzyć w gniazdo os, które zaatakują wrogów. Natomiast jeżeli zwrócą się w naszą stronę - spalimy je znakiem Igni. Poszerzanie zasobu wiedzy o przeciwnikach umożliwia poznanie ich słabych punktów. Niektóre pokonane monstra pozostawią po sobie niemożliwe do dostania w inny sposób składniki służące do przepisów alchemicznych i tworzenia nowych przedmiotów. Pozwalają również Geraltowi na rozwijanie własnego drzewka mutacji, zapewniającego dostęp do nowych mocy. Gracze mogą też rozwijać umiejętności szermiercze i alchemii.